فواره

فواره رو نگاه کن، بالا و بالاتر میره تا به اوج برسه.. بعدش چی؟ سقوط میکنه

زندگی هم همین ه. تا یه نقطه ای، فقط  بالا و بالاتر میری و خوشحال تر، محبوب تر میشی .. و از یه نقطه، از یه لحظه، سقوط رو حس میکنی.. مثل سال پنجم.. ارزش ها، اعتقادات، دوستی ها، عشق .. 2 راه وجود داره.. بمونی و سعی کنی که برگردی، تلاش کنی که در اوج بمونی هر چند که خیلی شانس های دیگه رو از دست میدی، راه دوم اینه که بری.. نبینی که چه طوری جایگزینت میکنن، چه طوری فراموش میکنن قول و قرارها رو، چه جوری خورد شدن چیزی رو ببینی که شب و روز براش حرص خوردی..

لینک: کل حرف من توی این ویدئو هستش.. You either die a hero or you live long enough to see yourself become the villain…

پ.ن1: اگه تصمیم گرفتی به رفتن، به پشت سرت نگاه نکن.. به دوستات، زندگی گذشته، خانواده و …

پ.ن2: خودخواهی محض ه،  ولی آیا اونقدر که بقیه برام مهم اند، یه کم به فکر خودم بوده ام؟

پ.ن3: هر روز که میره جلوتر، آدمهای بیشتری از تو دایره میفتن بیرون.. پس سخت نگیر اگه تو نفر بعدی بودی..